#Blogomanija – Day 2 | სილამაზე და მოდა

კონფერენციის მეორე დღე არანაკლებ საინტერესო და თანაც ცოტა უცნაური აღმოჩნდა,

11 საათზე უკვე ჩვენი არაჩვეულებრივი გონდოლებით ჰაბაკუკისკენ დავეშვით, არაჩვეულებრივი ამინდი იყო

ამ დღეს მე, ნელია (აზერბაიჯანი) და აკსანა (უკრაინა) ვმონაწილეობდით პანელურ განხილვებში რამდენიმე ადგილობრივ ბლოგერთან ერთად.

ვიდრე კონფერენციის პირველი ნაწილი დაიწყებოდა ყველანი ტერასაზი ვიჯექით და დეტალურად გავიარეთ თემები და მერე ფოტოებსაც ვიღებდით შიგნით.

ჩვენამდე 2 საინტერესო დისკუსია იყო, პირველი თემაზე Panel: I’m a Youtuber! – ადგილობრივი იუთუბ ვარსკვლავების მონაწილეობით და თანაც რაოდენ სამწუხაროც არ უნდა იყოს სერბულ ენაე, თუმცა გვითარგმნიდნენ, მაგრამ მაინც დისკომფორტი იყო. ადგილობრივი წარმატებული იუთუბერები ყვებდნენ როგორ დაიწყეს, რა გახდა წარმატების მიზეზი, როგორ ავიდნენ მილიონობით ფოლოვერებამდე.

ამ პანელის დასრულების შემდეგ არანაკლებ საინტერესო დისკუსია იყო, რომელიც უჩვეულო შოუთი დაიწყო, 4 სასტუმროს ხალათებსა და ჩუსტებში გამოწყობილი ახალგაზრდა შემო”ცეკვდა” დარბაზში საოცრად მხიარული მუსიკის ფონზე.

Discussion: How to break the internet? (How to create viral content on social networks?) Dino Tutundžić – Mudrolije,Karlo Konig – King Kong agencija, Danilo Dabić – Zvoganj,Nevena Jovanovic – Blogomanija

როგორც იქნა მოვიდა ჩვენი დროც, საერთოდ არ ვღელავდი, პირიქით სეთი მშვიდი ვიყავი ჩემი თავისგან მიკვირდა.

ჩვენი სადისკუსიო თემა იყო: Is there a line between business and personal life when you are a blogger?

ძალიან დაინტერესო დისკუსია გამოვიდა საერთო ჯამში, ისეთ აზარტში ვიყავით შესულები ალბათ კიდევ 2 საათი ვისაუბრებდით, მაგრამ სადღაც 40 წუთიც არ იყო გასული ერთი უცნაური რამ მოხდა.

საქმე იყო შემდეგში, კონფერენციის დაწყებამდე ორგანიზატორებმა გვითხრეს რადგან კარგი ამინდია თქვენთვის სურპრიზი გვაქვსო, ქალაქის ღორსშესანიშნაობების დათვალიერება, ფეხით სეირნობა და სადილი მდინარის პირა რესტორანშიო.

ხოდა შუა საუბარში, უცებ ერთ ერთი ორგანიზატორი ამოვარდა სცენაზე, ბოდიშით მსმენელებო და მაყურებლობო, მაგრამ ჩვენ უცეოელი სტუმრები უნდა წავიყვანოთო და აი ასე დატოვეს დარბაზი გაოგნებული და ჩვენ ხომ საერთოდ ძლივს მოვედით გონზე ამ უმსგავსობის შემდეგ. არსად მინახავს ასეთი სულელური ქმედება !!!

მოკლედ მერე მოხდა ის, რომ გავედით გარეთ და სადღა არის მზე რომელიც კაშკაშებდა აქ შემოსვლამდე? კოკისპირულად წვიმდა :))

შესაბამისად რა თქმა უნდა გადაიდო ფეხით სეირნობაც, სადილი კი მხოლოდ 5 საათზე იყ დაგეგმილი და მთელი 1.5 საათი იყო დარჩენილი, ისე გვშიოდა ვეღარ მოვითმენდით და გადავწყვიტეთ თავად გვეზრუნა ჩვენს თავზე. მოვძებნეთ პატარა პაბი იმ თავსხმა წვიმაში და შევაფარეთ თავი. ლუდიც დავლიეთ, გემრიელადაც ვისაუბრეთ და გემრიელადაც მივირთვით

ეს მომენტი იყო განსაკუთრებით სასიამოვნო ჩემთვის. წარმოიდგინეთ ამდენი სხვადასხვა ქვეყნიდან ჩამოსული ადამიანი, რომელთა უმრავლესობა ერთხელ მაინც იყო საქართველოში ნამყოფი და ისეთი სიყვარულით ყვებოდნენ ამბებს, თან ისე ემოციურად რომ ერთმანეთს არ აცლიდნენ – ძაიან ბედნიერი და გაბადრული ვიჯერი, აქამდე არსად მენახა ამდენი უცხოელი ადამიანი ასე სიყვარულით საუბრობდეს ჩვენს ქვეყანაზე.

5 საათზე უკვე არც ერთს აღაც გვშოდა ამიტომ რესტორანი დავაქენსელეთ და წავედით ჰაბაკუკის სპაში. ჯერ გარეთ ვსურავდით წვიმაში ვიდრე ძალიან არ აცივდა და მერე დახურულ აუზში შემოვედით.

არაჩვეულებრივად დავისვენეთ და განვიტვირთეთ, დაახლოებით 9 საათამდე მანდ ვიყავით და წავედით მერე ჩვენს სასტუმროში სავახშმოდ და ჩასაბარგებლად რადგან მეორე დღეს 2 საათზე მოგვაკითხა მანქანამ და წაგვიყვანა ლუბლიანას აეროპორტში.

მანამდე კი დილიდან 2 საათამდე ბევრი ვისეირნეთ ჩვენი სასტუმროს ირგვლივ რისი შესაძლებლობაც მანამდე არც გვქონდა, ზღაპრული ადგილია, საოცრად მშვიდი, ლამაზი და მოწესრიგებული