ბოულინგის ლიგა

ბოულინგ ცენტრალში ბოულინგის ლიგა შეიქმნა !!!

გილოცავთ ყველა ლიგის წევრს, ახალი ეტაპი იწყება მათთვის ვისაც მართლა გულით უყვარს ბოულინგი …

პრეზიდენტების თამაშია ფაქტიურად 🙂

ლიგის ცხოვრებაზე,  წარმატებებზე და ჩემპიონატებზე ჩემს ბლოგზე ამის შემდეგ ხშირად ნახავთ, რადგან მათი ოფიციალური საინფორმაციო მხარდამჭერი გავხდი საკუთარი სურვილით.

ლიგის ჩამოყალიბება მოხდა კვირას, მცირე ჩემპიონატის ფონზე, ლიგაში გაწევრიანდა 30 მოთამაშე, მათ შორის სამი გოგო ვართ: მე , ხატია – ჩემი და და ნინო.

ძალიან საინტერესო და სასიამოვნო დღე იყო, თავიდან ყველანი შევგროვდით, ასე თუ ისე გავიცანით ერთმანეთი, გაგვაცნეს პირველი ეტაპის თამაშის წესები და დავიწყეთ თამაში. ჩემს გუნდში 5 ვიყავით, რა თქმა უნდა ბოლო ადგილზე გავედი, მაგრამ ისეთი თანაშები ვნახე რომ ურალოდ ბედნიერიც კი ვიყავი რომ მე მანდ გამოვედი.

თანაც ჩვენ ხომ ყველაზე მაგარი გულშემატკივარი გვყავდა 🙂

პირველი ეტაპი დასრულდა, აარჩიეს ყველაზე მაღალქულიანი მოთამაშეები და აით შეიქმნა ნახევარფინალური ათეული, მერე ნინოც დაამატეს როგორც უმაღლესი ქულების მქონდე მანდილოსანი და დაიწყეს ბილიკების მომზადება ნახევარ ფინალისათვის. ჩვენგან დიმა და დათო (ჩემი სიძე) გავიდნენ და ჩვენ იქვე ვიდექით და ვგულშემატკივრობდით მთელი შემართებით და საოცრად აჟიტირებულები. დიმა შეხვდა პატარა ბიჭს ლევანს, ვიდეოს ნახავთ ალბათ, საოცარი თამაში იყო, ბავშვმა ისეთები ჩაატარა ვცქმუტავდით მოულოდნელობისაგან.

დიმა ნახევარფინალში, ძალიან კარგად ითამაშა, მაგრამ ინერვიულა როგორც ყოველთვის, ვერ გამოვასწორე ეს ბიჭი რააააააააა 😀 😀 😀 😀 😀

ფინალში საუკეთესო მაჩვენებლებით გავიდნენ ლევანი, რომელმაც დიმა დაამარცხა, მეორე დიმა რომელიც იღებდა მონაწილეობას და ჯემა – რომელიღაც შუააზიის ქვეყნიდან სტუმარი, რომელიც სასწაულებს ატარებდა ბილიკზე.

ფინალიც იყო საკმაოდ დაძაბული, ჩვენ ყველანი ლევანს ვგულშემატკივრობდით, რომელიც მეორე ადგილზე გავიდა საბოლოოდ, პირველი ადგილი ჯამამ აიღო და მესამე კი დიმამ. მერე ჩატარდა დაჯილდოება და საჩუქრები დაგაეცათ გამარჯვებულებს.

ხოლო ამის შემდეგ იყო ყველაზე საინტერესო ნაწილი, როდესაც გამოგვიცხადეს რომ ეს არ იყო ერთჯერადი და ერთდღიანი ღონისძიება, რომ დღეიდან ყველანი ბოულინგის ლიგის წევრები ვართ და რომ გარკვეული პრივილეგიებით და შეღავათებით ვისარგებლებდით ბოულინგ ცენტრალში. ჩვენთვის დაწესდა სავარჯიშო ტარიფები ბოულინგზე- 14 ლარი 1 საათი, უუუუუუმაგრესია, უმაგრესიი. გარდა ამისა მომავალში კიდევ იქნება სხვადასხვა ღონისძიებები და შეჯიბრებები რაშიც უნდა მივიღოთ აუცილებლად მონაწილეობა…

სახლში წამოვედით ძალიან დაღლილები, დადებითი ენერგიით აღვსილები და სპორტული განწყობით, რაც შეიძლება მალე დავბრუნებულიყავით ისევ სათამაშოდ. იქ ისეთი თამაშები გვაჩვენეს ბიჭებმა, რომ აზარტში შევედით ყველანი.

მოკლედ ესეც ასე, ყველა მომდევნო სიახლეს ნახავთ ჩემს ბლოგზე

ლიგა სრულად

გამარჯვებული ჯემა

მზადება ნახევარფინალისათვის

ყველაზე ტკბილი გულშემატკივარი

Go Taa goooooooo 😀 😀 😀 😀 😀

თამაშის მსვლელობა

ბილიარდის ტურნირი ბოულინგ ცენტრალში

დიდი ხანია მინდა რამე საინტერესო და აქტიური შიდაკორპორატიული ღონისძიების ჩატარება …

არ მინდოდა ეს ყოფილიყო წვეულება, რადგან ნებისმიერი წვეულება თითქმის ყოველთვის ქართულ ქეიფში გადაიზრდება ხოლმე პირამდე გადავსებული ღვინის ჭიქებით და სადღეგრძელოებით, რაც საოცრად მთრგუნავს, არ მიყვარს სუფრასთან ჯდომა და თამადის მორჩილებაში ყოფნა, არ მიყვარს საჭმელ სასმელით დახუნძლული მაგიდები და რამდენიმე ჭიქის მერე აურზაურში გადასული სიყვარულის მტკიცებები, არ მიყვარს რესტორნები …

არც ექსკურსია მინდოდა, ექსკურსიებზე ისედაც დავდივართ ხოლმე თანამშრომლები და განრიგი აქაც უცვლელია ძირითადად, გინდა – არ გინდა რამე ღირსშესანიშნაობის დათვალიერება, გზით დაღლილი და მოშიებული ხალხი, ერთი სული რომ აქვთ ეს პირველი „კულტურული“ ნაწილი მალე დასრულდეს და დაიწყოს მეორე ნაწილი სახელწოდებით „აბა ბოცას მოვხსნათ თავი“ :დ

საქართველოში ასეა და რა ვქნა, მე კი არ ვიგონებ 🙁 🙁

ძალიან მომწონს პიკნიკები, თბილ ამინდში სადმე ბუნების წიაღში გასვლა ოჯახურად, მოლზე წამოწოლილი დასვენებებით, თბილი საუბრებით ან პირიქით ამა თუ იმ აქტუალური საკითხების გააფთრებული განხილვებით, სადაც ახალგაზრდობა ბადმინტონს ან ფეხბურთს თამაშობს, სახელდახელოდ მოწყობილ მოედნებზე, სადაც ქალბატონებს თერმოსით ყავა ან ჩაი წამოუღიათ, სადაც მამაკაცები, ცეცხლს აჩაღებენ რათა მწვადი შეწვან და გემრიელი, ოჯახებიდან წამოღებული ხაჭაპურები გაათბონ. ან ნარდს თამაშობენ სადმე ჩრდილში აზარტული წამოძახილებით, სადაც მხოლოდ რამდენიმე ბოთლი წითელი გემრიელი საფერავი ან მუკუზანი ცივდება წყაროში და სადილის დროს ელოდება, რათა დაატკბოს და არა დაათროს მსმელი.

ესეთი პიკნიკი მეიდეალურება, საინტერესო და სასიამოვნო განტვირთვა და დასვენება ბუნების წიაღში …

მაგრამ ამჯერად ამინდებმა არ შემიწყო ხელი

მერე ფიქრების მიმართულება შევცვალე და  სპორტული ღონისძიების ორგანიზებისკენ გადავერთე –  ბილიარდის ტურნირის იდეაც მაშინ დამებადა, დავრეკე თბილისის ქსელის ყველა მაღაზიაში, გასარკვევად თუ რამდენად ექნებოდა დაინტერესება ამ ტურნირს და რადგან სასურველი პასუხები მივიღე, შევუდექი სავარაუდო ადგილების ძებნას…

პირველივე რაც მომივიდა თავში იყო ბოულინგ ცენტრალის საბილიარდო, 2 დღეში ჟურნალ „ფოკუსის“ მიერ ორგანიზებულ შეხვედრაზე მაკო გავიცანი, ბოულინგ ცენტრალის მმართველი დირექტორი და რადგან იქ არ მოგვეცა საშუალება საუბრისა, სავიზიტო ბარათი გამოვართვი მოგვიანებით შეგეხმიანებითქო..

მეორე თუ მესამე დღესვე დავურეკე და ვაცნობე რომ გვინდა „ახალი ნათების“ შიდა ჩემპიონატის ჩატარება ბილიარდში. მაკო ძალიან თბილად, ყურადღებით და ჩვეული პროფესიონალიზმით მოეკიდა ამ წინადადებას, ზუსტად 3 დღეში, მას შემდეგ რაც გავარკვიე ჩვენი კომპანიიდან თამაშის მსურველთა ზუსტი სია, უკვე შევთანხმდით თითოეულ დეტალზე და ტურნირის დღეც დაინიშნა 8 ოქტომბერი საღამოს 8 საათი.

უდიდესი მადლობა მინდა გადავუხადო მაკოს პერსონალურად და ბოულინგ ცენტრალის მთელ სტაფს, რომლებიც ღამის 2ის ნახევრამდე საოცარი მოთმინებით და ღიმილით გვემსახურებოდნენ. საუცხოო კომფორტი მოგვიწყვეს, საბილიარდო დახურული იყო ჩვენთვის, მაგიდები და სავარძლები მომარაგებული, ბარი და მიმტანები მობილიზებული, გვემსახურებოდნენ უსაყვარლესი და ძალიან კეთილი მსაჯები, და ბოლოს სიურპრიზი, პირველ ადგილზე გასული ბოულინგ ცენტრალმაც დააჯილდოვა 1 საათიანი უფასო ბოულინგის ბარათით, 1 საათიანი უფასო ბილიარდის ბარათით და სასმელით, რომელიც დარწმუნებული ვარ იქვე გაიხსნებოდა და დაილეოდა გამარჯვების აღნიშვნის მიზნით – რომ არა ღამის 2ის ნახევარი და რომ არა მომდევნო სამუშაო დღე.

საბილიარდო ძალიან მყუდროდ იყო მოწყობილი, ახალი ნათების ბანერებიც შევიტანეთ და დავდგით, გვემსახურებოდა 2 ფოტოგრაფი, ერთი ბოულინგ ცენტრალის, ერთი ახალი ნათების. მოთამაშეები იყვნენ 14 ადამიანი.

თამაში მიდიოდა 4 მაგიდაზე და 4 მსაჯი გვემსახურებოდა, რომლებმაც დაგვიხაზეს თამაშის გეგმა, ჩაგვიტარეს კენჭისყრა და საკმაოდ პროფესიონალურად და დაუღალავად იმსაჯეს ბოლომდე.

პარალელურად დიდ ეკრანზე ჩართული იყო ფეხბურთის მატჩი, საქართველო – მალტის თამაში და წაგებულები და ხანდახან გულშემატკივრებიც აქტიურად ერთვებოდნენ ფეხბურთისკენ…

ტურნირი გაგრძელდა 5 საათი და 20 წუთი, მოთამაშეები მართალია ძალიან დაიღალნენ, მაგრამ  ნახევარფინალმა და ფინალმა მაინც გამოაფხიზლა ყველა.

ნახევარფინალში ერთმანეთს შეხვდნენ:

კახა აბუაშვილი (ცენტრალური მაღაზია – სალონის  კონსულტანტი) და ირაკლი გაბინაშვილი (შესყიდვების მენეჯერი) – გაიმარჯვა კახამ

ვაჟიკო ხარაბაძე (ცენტრალურიმაღაზია – სალონის  კონსულტანტი) და გიორგი ჩალაძე (დიდუბის მაღაზიის კონსულტანტი) გაიმარჯვა ვაჟიკომ.

ფინალი ითამაშეს ვაჟიკომ და კახამ და ვაჟიკომ გაიმარჯვა ანგარიშით 3:2, საკმაოდ საინტერესო და დაძაბული თამაში იყო …

გამარჯვებულს ახალი ნათების დირექტორისგან გადაეცა ახალი ნათების საიუბილეო კედლის საათი, ლედ ამონათებით.

საღამო გამოვიდა ძალიან სასიამოვნო, საინტერესო, აქტიური და თბილი …

ჩვენ კიდევ 2 შიდა ტურნირს ვგეგმავთ, ზამთრის და გაზაფხულის სეზონებზე და შემდეგ გვინდა უკვე სხვა კომპანიები გამოვიწვიოთ „კომპანიებსშორის ტურნირების“ ჩასატარებლად …

ველით გამოხმაურებებს 🙂

პორტრეტი განწყობისათვის

დღეს ძალიან გამამხიარულა და კარგ ხასიათზე დამაყენა ამ ნახატმა, რომელიც მაომ მომიძღვნა

უდიდესი მადლობა

მაგარია, რამდენი წელია არავის დავუხატივარ

გკოცნი ბევრს

გაღმა ნაპირი

გაღმა ნაპირი

არასოდეს დამიწერია ფილმის განხილვები ხოლმე, ისე ორიოდე სიტყვით თუ შევხებივარ ხოლმე. მაგრამ ეხლა ისეთი შთაბეჭდილების ქვეშ ვარ, რომ მეწერინება. მეწერინება ფილმის “გაღმა ნაპირი” შესახებ.
გუშინ მივედით 9ის ნახევრიან სეანსზე რუსთაველში მე & დიმა და ყველა ბილეთი დაყიდული დაგვხვდა. 09-ს დავეკონტაქტეთ და 22:00-ზე ამირანში გადისო. დიდად არ ვაფანატებ ამირანზე მაგრამ სხვა გზა არ იყო, მანდ წავედით. 1 საათი და 20 წუთი გვქონდა გასაყვანი სეანსამდე, ლიტერატურულში შევედით, იქ რემონტი იყო ისეთი ხმაური იდგა გამოვქანდით გარეთ. ისევ აივანზე დავსხედით ყავებით და სიგარეტით და ვისაუბრეთ ბევრი ბევრი, გუშინ რო ვწუწუნებდი სულ მენატრება დიმა მეთქი, კაკრას მისმინა ეტყობა რაღაცამ ან ვიღაცამ და მოგვცა ერთად ყოფნის დრო 🙂

რაც შეეხება ფილმს. შოკში ვარ, აღფრთოვანებული, აღშფოთებული, გაოგნებული, შეძრწუნებული და კიდევ 5 ამდენი ზედსართავი სახელი. პირველად აღვიქვი ბავშვის ბედი ასე მტკივნეულად, ალბათ უკვე მშობლის სტატუსით რომ ვუყურებდი მაგიტომ.
ჩამოვწერ პუნქტებად ჩენს გრძნობებს და ყველაზე დასამახსოვრებელ მომენტებს:
გაღმა ნაპირი1. უფანტასტიურესი კადრებია როდესაც თედო თვალების ძალიან მაგრად დახუჭვით ცდილობს გარესამყაროდან გაქცევას. ძალიან მაგრად არის ნაფიქრი და განხორციელებული ეს დეტალი.
2. შევძრჭუნდი ის მეორე შავტუხა ბავშვი წებოს რომ ყნოსავდა, საოცრად მტკივნეულად აღვიქვი, არადა ხომ არიან ჩვენს ირგვლივ ესეთი უპატრონოდ მიგდებული ბავშვები, რომლებიც საზოგადოებამ კიდევ უფრო გარიყა და მათაც აგრესიის გარდა არაფერი დარჩენიათ.
3. ძალიან მეტკინა კიდევ ის მომენტები როდესაც დედას იმ ქონიან კაცთან ხედავდა და მერე ავტობუსში ფული რომ მისცა.
4. ძალიან გამიხარდა ფილმში აჩის ა.კ.ა. DJ GREENBEAM-ის დანახვა. საუკუნეა არ მინახავს. მართალია დურაკული როლი აქვს მაგრამ ძაან საყვარელი ადამიანია ცხოვრებაში.
5. სასოწარკვეთილებაში ჩამაგდო იმ საწყალი სოფლელი გოგოს გაუპატიურების და თედოს საქციელის სცენამ.
6. ლამის ვიტირე ხიდზე მკვლელობის სცენის დროს

7. ძალიან მაგარი იყო აფხაზეთში უცხო ოჯახში, შიშისგან საწოლის ქვეშ რომ სძინავს. ძალიან შემეცოდა ერთი ციდა 12 წლის ბავშვი აგრესიულ გარემოში მარტოდმარტო.

gaghma-napiri

და ბოლოს ის შოკისმომგვრელი ცეკვა. არა ჯერ ტირილი და მერე ცეკვა … რაღაცა მინდა დავწერო ისეთი სულისშემძვრელი მაგრამ ვერ ვწერ. ძალიან მაგარი კადრი იყო. და ძალიან მაგრადაც დასრულდა, მეტი არც იყო არაფერი საჭირო. ბრავო პატარა თედოს ასეთი შესრულებისათვის და ბრავისსიმო ფილმის რეჟისორს – გიორგი ოვაშვილს.
თუმცა იქ იყო ერთი დეტალი: კაცი რომელიც ქუდს იხდის და რაღაცნაირად შეჰყურებს თედოს. მეც და დიმასაც ისეთი შეგრძნება დაგვრჩა რომ ეს იყო თედოს მამა, რომელსაც ასე გამწარებით ეძებდა პატარა ბიჭუნა.

ხომ არიან დედამიწაზე ადამიანები, რომლებსაც სითბო და მოფერება სჭირდებათ … 🙁