არ ვწუწუნებ და სიმართლეს ვამბობ, კონკურსის ბოლო დღე იყო ყველაზე მძიმე, ყველაზე დამღლელი და ყველაზე ემოციური.
იმის გამო რომ შეთანხმებულად წინა ღამეს ყველამ 1 საათამდე მივაშურეთ ნომრებს და შედარებით გამოძინებულად ვითვლებოდით, საუზმეზე 7-იც არ იყო რომ ჩავედით.
7 საათზე ავტობუსიც დაგვიანების გარეშე მოვიდა, შაბათი დღე იყო და ქალაქში საცობებიც არ იყო და სულ რაღაც 20 წუთში ვიყავით ანჰემბი პარკში.
14 აგვისტო, დღე რომელსაც შედარებით მსუბუქად შევხვდი, რადგან ვიცოდი ჩემს კონკურსანტს მამაკაცის მოდულების არ ეშინოდა, რადგან გაცილებით კარგად იყო მომზადებული.
კონკურსის მეოთხე დღესაც ორივეჯერ ვიჯექი ბლაინდ ჯაჯინგში და მთელი დღე სხვადასხვა ექპერტებთან ერთად წინა 2 დღის შეფასებები შემქონდა კომპიუტერში.
ეს იყო დღე, როდესაც ორივე მოდულის დროს ვიყავი ობიექტურ ჟიურიში.
ისევე როგორც წინა დღეს დილის 8 საათზე შევიკრიბეთ ექსპერტების ოთახში, ჩვენს კარადებში ჩავკეტეთ ჩვენი პირადი ნივთები და ტელეფონებიც მათ შორის.
10-ის ნახევრზე დაიწყო კონკურსები…
ობიექტურ ჟიურიში უფრო საინტერესოა ყოფნა, შენი თვალით ხედავ როგორ მუშაობენ ეს გასაოცარი ბავშვები.
დარწმუნებული ვარ, ამ დღეს დილის 6 საათზე ყველას მაღვიძარა რეკავდა მთელს სასტუმროში, რადგან ვორლდსკილიდან მხოლოდ ჩვენ არ ვიყავით, იქვნენ: რუსები, თურქები, ვბრაზილიელები, კუბელები და კიდევ რამდენიმე ნაცია, რომლებიც ვერ ამოვიცანით 🙂
7-ის ნახევრიდან 7-მდე კაფე სადაც საუზმეს მივირთმევდით ხოლმე სულ სავსე იყო, მე პირადად დილით მოვწესრიგდებოდი თუ არა ჯერ თბილისში ვრეკავდი სკაიპით, ჩემებს ვესაუბრებოდი, რადგან ამ დროს დღის 1 საათი იყო ხოლმე თბილისში და მერე ჩავდიოდი საუზმეზე, ისედაც 10 წუთზე მეტი არ მჭირდებოდა. დასანანია ამ ლოკაციის არც ერთი სურათი რომ არ გამაჩნია 🙂
Competition Day 1 – საპარიკმახერო საქმის პავილიონში ცოტა გვიან დაიწყო:
1.ექსპერტების ავტობუსები მოვიდნენ დაგვიანებით
2. კონკურსანტების ავტობუსებმაც დააგვიანეს.
3. რიგები დადგა პროდუქციის ოთახში, საიდანაც ლორეალი გვამარაგებდა, საღებავების ფერებზე ატყდა მთელი გარჩევები, კონკურსანტებსა და ექსპერტებს შორის. Continue reading
