ამ მოგზაურობის ისტორია ჯერ კიდევ 2015 წლის ოქტომბერში დაიწყო და ჩვენ წესით ამსტერდამში 2 დეკემბერს უნდა აღმოვჩენილიყავით,

მაგრამ ყველას გვახსოვს პარიზის ტერაქტი, რომლის შემდეგაც ბრუსელში განგაში გამოცხადდა და ის ტრენინგები და დიჯითალ სამიტი, რომლებსაც უნდა დავსწრებოდით გადაიდო მარტისთვის.

შესაბამისად გადაიდო ჩვენი მოგზაურობაც …

არ ვიცი როდის უფრო ციოდა – დეკემბერში თუ მარტში, მაგრამ დეკემბერი ერთადერთი იმით აჯობებდა, რომ საახალწლო განწყობა იქნებოდა …

მოკლედ, 1 მარტს შუაღამისას მე და დიმა აეროპორტში დავჩექინდით და ამსტერდამისკენ გავეშურეთ

ზოგადად მოგზაურობის შესახებ პოსტებს დღეების მიხედვით ვწერ ხოლმე, მაგრამ ამ შემთხვევაში გადავწყვიტე ქალაქების მიხედვით დავწერო.

მაშ ასე, 2 მარტი – ამსტერდამი

ჩავფრინდით, ამინდის შესახებ რა თქმა უნდა წინასწარ გავგეთ ჩვენი მეგობარი გუგლისგან, თუმცა სადღაც გულის სიღრმეში იმედი იმისა რომ შეცდებოდა weather.com ან  accuweather დიდი იყო. მაგრამ იმედები გულის სიღრმეშივე მოკვდა როგორც კი დავფრინდით: წვიმდა და ძალიან ციოდა.

აეროპორტში რიკო დაგვხვდა მანქანით და წაგვიყვანა სასტუმროსკენ, გზადაგზა ცოტა გამოიდარა – ამ დღეს ამინდი 7-8 ჯერ შეიცვალა 🙂

ჩვენი სასტუმრო Nova Hotel ფანტასტიკურ ადგილას მდებარეობდა, walk distance-ზე გვქონდა ყველა ღირსშესანიშნაობა, შესანიშავი საუზმე და ძალიან სწრაფი ინტერნეტი აქვთ, ამიტომ თუ ვინმე აპირებთ ამსტერდამისკენ, აუცილებლად გირჩევდით ამ სასტუმროში გაჩერებას.

Check In- ისა და ოთახში დამკვიდრების შემდეგ გადავწყვიტეთ რუკა აგვეღო და ტურისტული ადგილები მოგვენახულებინა, რისთვისაც წინასწარ გამზადებული ლისტი გვქონდა.

პირველი რისი მონახულებაც გადავწყვიტეთ იყო ჰეინეკენის ლუდსახარში – Heineken Brewery – ძალიან საინტერესო შიდა ტურებით, უამრავი ბრენდირებული სასაჩუქრე ნივთით და უუგემრიელესი ლუდით.

გზად ისე გაგვიწვიმდა, რომ უახლოეს სუვენირების მაღაზიაში ამსტერდამის უთბილესი ქუდი ვიყიდე და იმით დავდიოდი.

უკვე საღამოს 5 საათი იყო აქედან რომ გამოვედით და სუვენირების მაღაზიებს დავერიეთ, გარეთ კი არ გაწვიმდა სეტყვა წამოვიდა!  ისეთი გაოცებული ვიყავი ვერ წარმოიდგენთ: სეტყვას –  რაღაცნაირად სხვა ქვეყანაში, სხვა ქალაქში არ მოველოდი 😀 აქამდე ყოველთვის ისეთი შეგრძნება მქონდა რომ სეტყვა ძალიან ლოკალურ – მშობლიური მოვლენა იყო 🙂

თუმცა ეს სეტყვა პირველი და ბოლო არ აღმოჩნდა, ამის მერეც არაერთხელ გაგვაოცა ამინდმა.

ჰოლანდიური ყველის, სუვენირებისა და ყვავილების მაღაზიების შემდეგ წავედით Dam Square -ისკენ. Dam Square – ამსტერდამის ისტორიული ცენტრია, ტურისტებისთვის ყველაზე საყვარელი ადგილი, სადაც ჭიანჭველებივით ირევიან.

ამსტერდამზე ჩემი შთაბეჭდილება უკვე შემექმნა პირველივე დღის 4-5 საათის შემდეგ:

აეროპორტიდან ქალაქისკენ მანქანით რომ მივდიოდითძალიან მიკვირდა, რატომ ვერ ვხვდებოდი ურიცხვი რაოდენობით ხეებს, რიკოსაც კი ვკითხე …

მიკვირდა საიდან იყო სუფთა ჰაერი ამ ქალაქში და მალევე მივხვდი – მანქანები !!!

მანქანები თითქმის არ დადიან და არ აბინძურებენ ჰაერს,

არ დადიან და ვერ გაიგებ სიგნალების ხმას,

არ დადიან და ყველგან არ გეკვეტებიან, ვერც ტროტუარებზე ნახავ და საერთოდაც ამ მხრივ ზღაპარია ეს ქალაქი.

ეს ქალაქი ველოსიპედისტებისაა – რაც ძალიან, ძალიან მაგარია !!!

არ ვიცი რას ველოდი Dam Square-სგან, მაგრამ ამ მოჟამულ ამინდში ცოტა ცივი და უსიცოცხლო მომეჩვენა, ჩვენც უკვე კარგად დაღლილები ვიყავით და ამიტომ მანდვე გადავწყვიტეთ გვევახშმა.

მადამ ტუსოს მუზეუმში შესვლაზე საერთოდ ფიქრიც კი შევწყვიტეთ რიგის სიგრძე რომ შევნიშნეთ 🙂

სადილის შემდეგ გადავწყვიტეთ ცოტა დაგვესვენა სასტუმროში და გამოგვეცვალა და საღამოს წითელი ფარნების ქუჩისკენ გაგვესეირნა. სასტუმროში მისვლამდე რამდენიმე მაღაზიაში და coffee shop-ში შევბოდიალდით.

მერე დაგვეძინა !!! თან ისე რომ მაღვიძარამ რომ დარეკა ღამის 11-ზე (ამ დროს ვაპირებდით გასვლას) თავიც ვერ ავწიეთ ვერც ერთმა. დილამდე გვეძინა ისე რომ ვერც მივხვდით …

Day 2

ასეთ დილას ხვდები ადამიანი, თუ რას ნიშნავს ჩიტივით ყოფნა …

გასაოცარი სიმსუბუქე, წარმოუდგენელი თავისუფლების შეგრძნება და ყველაფერი ეს კაშკაშა მზის ფონზე.   ეს დღე ჩვენთვის თენდებოდა.

გემრიელად ვისაუზმეთ სასტუმროშივე და გავუდექით გზას ამსტერდამის ქუჩებში საბოდიალოდ.

მიზანი #1 იყო სტარბაქსის ყავა – რადგან ჩვენი სასტუმროს ყავა არ მოგვეწონა.

მიზანი#2 იყო Van Gogh Museum – ვან გოგს ჰოლანდიურად იცით როგორ გამოთქვამენ? – ვან ჰოჰ – ან ვან ხოხ – რაღაც ეგრე :)))

Near Van Gogh Museum + IMSTERDAM SIGN

 

IN MUSEUM

ვან გოგის მუზეუმი უზარმაზარი მოდერნისტული შენობაა, რამდენიმე სართულით, ძალიან კომფორტული და ნათელი კაფეთი , ვან გოგის ნახატების პრინტებით მორთული პრემიუმ თუ სტანდარტ კლასის სუვენირების მაღაზიებით, (საიდანაც მზესუმზირების ნახატებიანი ეტიკეტით თეთრი ღვინო წამოვიღეთ სამახსოვროდ)  და საგამოფენო გალერეით

ვან გოგის მუზეუმი გასაოცარი ადგილია განტვირთვისა და განათლებისთვის. იმდენ სიახლეს იგებ რომ კიდევ უფრო მეტად თაბრუდახვეული გამოდიხარ, ვიდრე შეხვედი. აქ თავმოყრილია ამ გენიალური მხატვრის არა მხოლოდ ნახატები, არამედ ჩანაწერები, წერილები, ოჯახის წევრების შესახებ უამრავი ინფორმაცია და რაც მთავარია მისი რამდენიმე ორიგინალი ნახატი.

გასაოცარია როდესაც ხედავ რომ რამდენიმე მილიონ ან მილიარდიანი ნახატისგან, მხოლოდ ერთი შუშის ნაჭერი გაშორებს, გინდა რომ შეეხო და შეიგრძნო ის საღებავი, რითაც ამ ადამიანმა შედევრები შექმნა.

მაგრამ ყველაზე, ყველაზე საინტერესო არის მისი წერილები, ეს წერილები კედლებზე კიდია ყურსასმენებთან ერთად და შეგიძლია მათ შინაარსს მოუსმინო. მე პირადად ძალიან ბევრი ვიცოდი ვინსენტის და მისი ძმის თეოს ურთიერთობაზე და მივადექი მათი წერილების კედელს და სულ, სულ სათითაოდ მოვუსმინე ყველას.

გასაოცარი შეგრძნება იყო, ჟრუანტელის მომგვრელი, უდიდესი სიამოვნება მივიღე …

ამ ღამურა – მელიის სურათის ნახატის გადაღება ვერ მოვახერხეთ, მუზეუმში აკრძალულია ფოტოგადაღება და მხოლოდ უჩუმრად თუ შეძლებ ნახატებთან, ან კიდევ არის სპეციალური ნებადართული ადგილები. ეს იყო გასაოცარი ცხოველი, რომელსაც გასაოცარივე ნახატი მიუძღვნა ვინსენტმა.

აქვე აღმოვაჩინე, რომ ვან გოგის უუუუამრავ გვიანდელ ნამუშევარს არ ვიცნობდი, ფაქტობრივად ბოლო 3 წლის განმავლობაში დახატული მისი ნახატებიდან, ერთიც კი არ მქონდა ნანახი. არადა ამ ნახატების დიდი ნაწილი საოცრად განსხვავდება სტილით სხვებისგან და გაოცებული დავრჩი… თანაც უზომოდ კმაყოფილი და ბედნიერი რომ მქონდა შესაძლებლობა რეალურად მენახა ისინი და არა კატალოგებში ან კომპიუტერის ეკრანს მიღმა.

მუზეუმში არის ცალკე საგამოფენო სივრცე სხვადასხვა პროექტებისთვის. ჩვენი იქ ყოფნის განმავლობაში აქ წარმოდგენილი იყო გამოფენა სახელწოდებით “Easy Virtue” …

What attracted artists to prostitution as a subject? Come and see the exhibition ‘Easy Virtue’ and discover prostitution through the eyes of Vincent van Gogh, Edgar Degas, Henri de Toulouse-Lautrec, Pablo Picasso and many other well-known 19th-century artists. – ეწერა ბროშურაში 🙂

გამოფენის თემა იყო “პროსტიტუცია ფრანგულ ხელოვნებაში 1850 – 1910 წლებში”

გასაოცარი სურათები და ავეჯი იყო წარმოდგენილი გამოფენაზე, გასაოცარ წარწერებს შეხვდებოდით კედლებზე, სადაც მთელი ისტორია ეწერა ამ პერიოდის პარიზის შესახებ და მის ქუჩებში მონარნარე კურტიზანებისა და იმ დაწესებულებების შესახებ, სადაც უხვად მოიძიებოდნენ სექს მუშაკები.

During the second half of the 19th century, prostitution was a favourite subject of the visual arts. Artists enthusiastically depicted prostitution as an aspect of modern life in the city of Paris and they painted women soliciting on the boulevards, wealthy courtesans in their salons and the prematurely aged prostitutes in brothels.

მქონა პატივი ამ გამოფენაზე ძალიან ახლოდან მენახა ტულუზ – ლოტრეკის, დეგას, პიკასოს და სხვათა ნახატები <3

მუზეუმიდან გამოსულები ცოტა ხნით იქვე პარკში შევჩერდით, რათა დაგვესვენა, ამინდით დავმტკბარიყავით და ხალხიც გვეთვალიერებინა

შემდეგ გზას გავუკევით და თან სუვენირების და ჰოლანდიური ყველის მაღაზიებს დავერიეთ და გამოვზიდეთ 🙂 სასტუმროში დატვირთული დავბრუნდით, GoPro დავტენეთ, გამოვიცვალეთ, რადგან უზომოდ აცივდა და გაწვიმდა და ისეგ გავუყევით გზას..

ჯერ Anne Franke-ს სახლი მოვინახულეთ, უზომოდ მინდოდა შესვლა, მაგრამ იმხელა რიგი იდგა, თან უკვე ისე ციოდა რომ ამ რიგში ვერ დავდგებოდით. გარედან ვცდილობდით რარაცეები დაგვენახა, მაგრამ ამაოდ …

ამაზე დიდი რიგი იყო ვიდრე ამ სურათზეა 🙂

მერე  ვისადილეთ დამზე, კიდევ რაღაც ადგილებში ვიბოდიალეთ უკვე კონკრეტული გეგმის გარეშე . . .

ამ ბოდიალში აღმოვაჩინეთ ერთ ერთი ძალიან საყვარელი Coffee shop – რომლის სახელიც არ მახსოვს, 3 სართულიანი იყო, ძალიან საინტერესო ინტერიერით და ფანტასტიკური მომსახურე პერსონალით.

რაღაც პერიოდი აქ დავყოვნდით, მერე ისევ საბოდიალოდ გავედით. ბნელოდა მაგრამ Red Light -ებისთვის ჯერ ადრე იყო 🙂

ციოდა, თუმცა ქუჩები სავსე იყო ხალხით, რაღაცნაირად მოძრაობდნენ, გაურკვევლად. ჩვენც გაურკვევლად ვმოძრაობდით, შევდიოდით ბარებში სადაც გარეთ ვიჯექით და სიგარეტს ვეწეოდით, სიცივისგან რომ არ გავყინულიყავით პლედები გვეხურა, ლუდს ვსვამდით და წყალს ვაყოლებდით ან პირიქით 😀

ასე ვიბოდიალეთ არ ვიცი რამდენი საათი და მერე წავედით De Wallen – ისკენ

De Wallen – არის ყველაზე დიდი და ყველაზე კარგად ცნობილი წითელი ფარნების უბანი ამსტერდამში, რომელიც რამდენიმე ქუჩას აერთიანებს. მთელი ეს უბანი დაახლოებით 300 -მდე წითელშუქიანი ფანჯრისაგან შედგება. Window Prostitution ყველაზე გავრცელებულია ამსტერდამში და რაც აუცილებლად უნდა იცოდეთ –  ლეგალური.

ვიტრინებისა და ფანჯრებს მიღმა მომუშავე სექს მუშაკები ერთ ერთი მთავარი სატყუარაა ტურისტებისათვის და შესაბამისად საკმაოდ შემოსავლიანიც. ეს ბიზნესი სახელმწიფოს მიერ კონტროლდება, თითოეული მუშაკი გაფორმებულია და სავალდებულო სამედიცინო გამოკვლებსაც იტარებს – სახელმწიფოს ხარჯზე, ასევე ამ სახლების მეპატრონეები არ იღებენ სამუშაოდ ქალბატონებს, რომლებსაც არ აქვთ სპეციალური ჯანმრთელობის ცნობა.

მეტსაც გეტყვით – ამ უბანში სექს მუშაკის მონუმენტიც დგას – წარწერით “Respect sex workers all over the world.”

დღისით ვან გოგის მუზეუმთან ყოფნისას, რამდენიმე ფლაერი მოგვაწოდა ბილეთების გამყიდველმა გოგონამ, აუცილებლად წადით და ნახეთ ეს დაწესებულებებიო.

ერთი მათგანი იყო მოსაწვევი და ფასდაკლების ვაუჩერი Museum of Prostitution -ის რომელიც იქვე ფარნების ქუჩაზე მდებარეობდა

ფლაერში ეწერა:

Step into an intriguing world that remains hidden for most and discover the secrets of the Amsterdam Red Light District in the world’s only Museum of Prostitution.
The must see attraction of Amsterdam!

როგორ შეიძლებოდა არ შევსულიყავით the world’s only Museum- ში :))

სიმართლე გითხრათ ახლაც ვერ ვხვდები სართულებიანი იყო თუ არა ეს შენობა, იმდენად უცნაურად მოძრაობ შიგნით,

ვერ ხვდები საიდან სად უნდა წახვიდე: გგონია სტაფისთვის განკუთვნილი ადგილიაო და ამ დროს აღმოჩნდება რომ ჩვეულებრივი ერთ ერთი ისტორიული ბორდელის ერთ ერთ ანალოგ ოთახში იმყოფები.

იყო შიგნით პატარა კინოთეატრიც დაახლოებით 15 მაყურებელზე გათვლილი, წითელი სკამებით, სადაც ამ ქალბატონების ცხოვრების ეპიზოდებს გიჩვენებენ, რას აკეთებენ ისინი დღისით, რა აცვიათ, სად დადიან,

ასევე ვიტრინა, სადაც შეგეძლო შემოსკუპულიყავი მაღალ სკამებზე თითქოს თავად ხარ სექს მუშაკი და გეთხოვა შენი მეგობრებისთვის გარედან გადაეღოთ სურათები და ა.შ.

Experience how it feels to ‘sit behind a window

სიმართლე გითხრათ, დეტალებში მეც არ მახსოვს რა ვნახეთ კიდევ შიგნით, ის კარგად მახსოვს რომ სულ წითელი იყო ყველაფერი, ყველა გვიღიმოდა და ისე დავდიოდით უსხეულო არსებები გვეგონა ჩვენი თავი, აი ისე ფილმებში კადრები რომ იჟღინთება ხოლმე.

тут помню тут не помню  …

კარგი იყო ამსტერდამში :)))

Comments

comments