ბილეთები თბილისი – პრაღა მილანზე გვქონდა აღებული, რეისი 04:20-ზე მიფრინავდა.

გადავწყვიტე ყველაფერი ვიკის დაძინებამდე მომეგვარებინა და ვიკისთან ერთად დამეძინა, დაახლოებით 2ის ნახევრამდე მეძინა, მერე გამაღვიძა მაღვიძარამ, უცებ მოვწესრიგდი და ბიჭებმაც მოგვაკითხეს.

3 საათისთვის უკვე აეროპორტში ვიყავით მე, დიმა, შოთა, ირაკლი (ჩემი თანამშრომელი), თაკო (ირაკლის მეუღლე) და თოკა. თოკა და დიმა გვაცილებდნენ.  რეგისტრაცია მალევე გავიარეთ, ცოტა ხანი დაბლა ვაბირჟავეთ და ავედით ზედა დარბაზში.

პირველი რეისი თბილისი – პრაღა იყო 3 საათნახევარი. ძალიან დავიტანჯე, საერთოდ ვერ დავიძინე საოცარი მცდელობების მიუხედავად, წითელი ღვინოც კი დავლიე – მაძინებს ხოლმე – მაგრამ ამაოდ.

პრაღის აეროპორტში სხვა ტერმინალზე უნდა გადავსულიყავით, მოგვიწია საოცარი სირბილები, რიგებში დგომა დიდ დროს გვართმევდა, სხვაობა ფრენიდან ფრენას შორის 50 წუთი იყო და ძალიან ვიწვალეთ, თან ამდენი ბარგით, თან კარგად არ ვიცნობდით ამ აეროპორტს. ბოლო ბოლო მივაღწიეთ და ჩავსხედით.

მეორე რეისი პრაღა – მილანი 1 საათი და 15 წუთია, ძალიან სასიამოვნო დრო არის, არც იღლები არაფერი. გემრიელი ყავა დავლიე გემრიელ შოკოლადის ნამცხვართან ერთად რაც დაგვირიგეს თვითმფრინავში და ჟურნალის გადათვალიერებაც ვერ მოვასწარი ნორმალურად პილოტმა რომ გამოაცხადა ვეშვებითო 🙂

ზოგადად აეროპორტებზე და ფრენაზე ვიტყოდი რომ ძალიან მიყვარს და მსიამოვნებს. აფრენის მომენტში რომ ჟრუანტელი დაგივლის ხოლმე ტანში მაგაზე ვგიჟდები. ძალიან მიყვარს აეროპორტის ფაციფუცი, ბორბლების ხრიალი, Du Free მაღაზიები უზომოდ დიდი რაოდენობით კოსმეტიკური ნაწარმით, გადარბენები, გამოცხადებები და სუნი. ერთადერთი არ მიყვარს მოწევა რომ არ შეიძლება ეგ მომენტი, მაგრამ პრაღის აეროპორტში უკანა გზაზე სმოკინგ არეა გავჩითე, მოცუცქნული კაფეშკა სადაც მოწევა შეიძლებოდა და სადაც 2 ბეირუთელი გოგო გავიცანი 🙂

როგორც იქნა ჩავფრინდით მილანში და დაიწყო იმაზე ფიქრი რით მივაღწიოთ Fiera Milano-ზე, ტაქსები უსაშველოდ ძვირი ღირდა, შორს არის საკმაოდ Fიერა, გარეუბანია ფაქტიურად. ბოლოს უამრავი ენების მტვრევის და ბოდიალის შედეგად აღმოვაჩინეთ რომ არსებობს მალპენზა ექსპრესი, ეს არის მალპენზას აეროპორტის მატარებლის ხაზი რომელსაც გავყევით პორტო ვია გარიბალდიმდე.

მერე მიგვასწავლეს რომ უნდა გადავმჯდარიყავით მეტროში რომელიც მიდიოდა პირდაპირ ფიერაზე, ასეც მოვიქეცით და როგორც იქნა მივაღწიეთ.

Fiera Milano – გრანდიოზული საგამოფენო პავილიონია ბევრი ათას კვადრატულ მეტრზე გადაჭინული, საოცარი არქიტექტურით და ძალიან ბევრი პავილიონით. სანამ იკას ველოდებოდით (ბილეთების საყიდლად გავიდა), მე თაკო და შოთა იტალიელების ჩაცმულობას ვსწავლობდით. არნახული რაოდენობით ლეოპარდის პრინტი, ფეხსაცმელი, ტანსაცმელი, ჩანთები, ქამრები, სათვალეები, ქუდები, შარფები, პალტოები და პლაშები.

უამრავი იყო კოპლებით, სხვადასხვა ფერის შეხამებით, მაგრამ ყველაზე ხშირად შავ- თეთრი, ლურჯ – თეთრი და ვარდისფერ – თეთრი კოპლების შეხამება გვხვდებოდა თვალში.

ბევრი შეგვხვდა ყვავილების პრინტებიანი შარფებით, ელასტიკებით, ჩანთებით და შარვლებით, მაგალითად მათ შორის ჩემი ბაბუ 🙂

Comments

comments